Rzeźba terenu, urozmaicona sieć wodna, łagodne warunki klimatyczne oraz bogata flora i fauna to najważniejsze walory środowiska naturalnego Szczecina. Specyficzne ukształtowanie rzeźby terenu miasta powstało na skutek ustępującego zlodowacenia. Wśród cech charakterystycznych Szczecina można wymienić znaczną różnicę pomiędzy najwyżej i najniżej położonym poziomem obszarów miasta.
Dużym skupiskiem zieleni w Szczecinie są cmentarze. Największym z nich jest Cmentarz Centralny (168 ha) znajdujący się w lewobrzeżnej części miasta i spełniający jednocześnie funkcje cmentarne i parkowe. Występuje tam 360 gatunków i odmian drzew oraz krzewów. W granicach miasta znajduje się też wiele mniejszych elementów zieleni, do których należą zieleńce, w tym zieleń przy budynkach użyteczności publicznej i bulwarach. Zieleń uliczna zajmuje około 139 ha.
1. Do najważniejszych zielonych terenów Szczecina należą Jasne Błonia im. Papieża Jana Pawła II (dawniej Quistorp Aue). Właścicielem terenu jest miasto Szczecin, a opiekę nad nim roztacza Zakład Usług Komunalnych. Błonia są usytuowane pomiędzy gmachem Urzędu Miasta a Parkiem Kasprowicza, od którego oddziela je ul. Piotra Skargi. Teren z trzech stron otoczony jest ulicami noszącymi imiona kompozytorów: Michała Kleofasa Ogińskiego od zachodu, Karola Szymanowskiego od południa oraz Stanisława Moniuszki od wschodu. Ten przestronny, trawiasty obszar w kształcie regularnego prostokąta, otoczony jest platanowymi alejami. Przy ulicach Szymanowskiego i Moniuszki stoją wille otoczone ogrodami. Centralnym elementem Błoni jest pomnik papieża Jana Pawła II, a przy ulicy Szymanowskiego umiejscowiona jest duża fontanna - "Bartłomiejka". Została zbudowana w latach 90-tych, w czasach gdy prezydentem Szczecina był Bartłomiej Sochański, od którego imienia pochodzi jej nazwa, która – choć nieoficjalna – na stałe zagościła już w świadomości szczecinian. Wzdłuż alei i wokół fontanny rozmieszczone są ławeczki i kosze na śmieci, a teren jest oświetlony. Oś widokową domyka Pomnik Czynu Polaków, przedstawiający trzy zrywające się do lotu orły, znajdujący się już za ul. Piotra Skargi na terenie Parku Kasprowicza.
2. W parku tym położone jest jezioro Rusałka. Geneza tego akwenu sięga średniowiecza, kiedy to przepływająca tu przez Dolinę Niemierzyńską Osówka została sztucznie spiętrzona w związku z budową w okolicy dwóch młynów: słodowego – przy wschodnim krańcu i młyna Lübschego (niem. Lübsche Mühle) – przy zachodnim krańcu obecnego jeziora Rusałka. Dzisiejszy kształt jezioro przybrało w 1885 roku po kolejnym spiętrzeniu wód Osówki. Przybywający nad jezioro mieszkańcy przedwojennego Szczecina mogli po nim popływać wynajętymi łodziami oraz skorzystać z kawiarni Haus am Westendsee, w jaką przekształcony został na początku XX w. młyn słodowy. Zabudowania kawiarni (budynek, weranda, nadbrzeżne molo) na początku lat 60. zostały rozebrane, a pozostałe fundamenty zasypano.
3. Przy jeziorze Rusałka usytuowany jest Teatr Letni im. Heleny Majdaniec. Jest miejscem koncertów, uroczystości, imprez i innych wydarzeń lokalnych, a także popularnym celem spacerów.Teatr Letni w Szczecinie to jeden z największych amfiteatrów w Polsce (4,5 tys. miejsc siedzących), także największa scena w Szczecinie – o powierzchni 670 m². Projekt amfiteatru opracował znany szczeciński architekt – Zbigniew Abrahamowicz. Budził on wiele kontrowersji ze względu na materiałochłonność i skomplikowaną konstrukcję, trudne do zaakceptowania w czasach dużych trudności gospodarczych. Budowę zrealizowano w dużym stopniu dzięki wielkiemu zaangażowaniu Społecznego Komitetu, datkom ludności Szczecina oraz pomocy fachowców z zakładów pracy , OHP i wojska. Z powodu trudności realizacyjnych zrezygnowano wówczas z budowy zaprojektowanego zadaszenia. W roku 2000 przeprowadzono remont sceny i zakończono realizację projektu zadaszenia. W kolejnych latach na widowni pojawiły się nowe siedziska, zmodernizowano scenę i zaplecze dla artystów oraz konstrukcję dachu nad sceną i widownią.
4. Ogród Różany - dwuhektarowy ogród założony na Łęknie (wówczas Westend) w 1928 r. z okazji zjazdu ogrodników. W 1935 r. powstała tu „Ptasia Fontanna” z rzeźbami ptaków autorstwa Kurta Schwerdtfegera. II wojnę światową ogród przetrwał w stanie nienaruszonym i do lat 70. XX wieku był miejscem wypoczynku szczecinian. Z powodu braku pieniędzy na jego utrzymanie zaczął stopniowo popadać w ruinę. W roku 1983 teren został przekazany Archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej, zaś w roku 2005 z powrotem trafił w ręce miasta. W latach 2006-2007 dzięki funduszom Miasta Szczecina przeprowadzono odbudowę ogrodu w stylu z lat trzydziestych. Po zakończeniu prac oddany do użytku 20 kwietnia 2007 r. Zasadzono tu ponad dziewięć tysięcy róż w 99 odmianach, wykonano schody, alejki oraz plac zabaw. Prócz kwiatów występują tutaj również egzotyczne drzewa i krzewy posadzone w czasie zakładania ogrodu, m.in. kasztanowiec gładki, korkowiec amurski, jabłonie, wiśnie, grab amerykański, klon oraz świerk serbski występujący jedynie w górach Bośni i Hercegowiny. Jedną z atrakcji ogrodu jest „Ptasia Fontanna”, odtworzona z klinkieru i marmuru na postawie zdjęć i rycin, na wzór budowli przedwojennej. Jej głównymi elementami są cztery betonowe gęsi osadzone na cokole (trzy z nich oryginalne, odrestaurowane, czwarta - stworzona od podstaw).
źródło: wikipedia.org