Świątynia została ufundowana w XV stuleciu przez ród Borcków. Kiedy po sejmiku trzebiatowskim (1534 r.) protestanci objęli we władanie kościół, Faustyna Borck zbudowała poza murami Łobza kaplicę dla katolików. Przez stulecia istnienia świątynia nękana była pożarami. Po jednym z nich budowla była remontowana w latach 1829-1831. Wtedy to do korpusu nawowego od zachodu została w 1831 roku dobudowana trójkondygnacyjna wieża z głazów narzutowych, w stylu neogotyckim zakończona ośmiobocznym hełmem. Po zniszczeniach II wojny światowej budowla odbudowana została w 1949 roku.